Οι Beatles, που συχνά χαιρετίζονται ως πρωτοπόροι της νεανικής κουλτούρας και της αντικουλτούρας, έχουν επίσης επικριθεί για την εκμετάλλευση της κουλτούρας της νεολαίας για εμπορικό όφελος. Σύμφωνα με τον ιστορικό του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, Ντέιβιντ Φάουλερ, οι Beatles ήταν «νέοι καπιταλιστές που, μακριά από την ανάπτυξη μιας νεανικής κουλτούρας, εκμεταλλεύονταν την κουλτούρα της νεολαίας προωθώντας τη λατρεία των θαυμαστών, τις απερίσκεπτες κραυγές και τίποτα περισσότερο από έναν παθητικό έφηβο καταναλωτή». Ο Φάουλερ υποστηρίζει ότι οι Beatles έμοιαζαν περισσότερο με την οικογενειακή ψυχαγωγία παρά με την αιχμή της νεανικής κουλτούρας, όπως αποδεικνύεται από τις εμφανίσεις τους σε τηλεοπτικές εκπομπές όπως το σόου Morecambe and Wise το 1963.
Παρά αυτές τις επικρίσεις, η μουσική των Beatles είχε μόνιμο αντίκτυπο στη λαϊκή κουλτούρα και έχει επαινεθεί από διάφορα ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένης της επίσημης εφημερίδας του Βατικανού, L’Osservatore Romano. Η εφημερίδα αποκάλεσε τη μουσική τους «όμορφη» και αναγνώρισε την επιρροή τους στην ποπ μουσική, ρωτώντας, «πώς θα ήταν η ποπ μουσική χωρίς τους Beatles;». Το Βατικανό έχει συγχωρέσει ακόμη και τους Beatles για τις αμφιλεγόμενες δηλώσεις τους, όπως ο ισχυρισμός του John Lennon ότι οι Beatles ήταν «πιο δημοφιλείς από τον Ιησού».
Εν κατακλείδι, ενώ οι Beatles έχουν επικριθεί ότι εκμεταλλεύονται την κουλτούρα της νεολαίας για εμπορικά οφέλη, η μουσική και η επιρροή τους στη λαϊκή κουλτούρα δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Η συζήτηση γύρω από το ρόλο τους ως ήρωες αντικουλτούρας ή καπιταλιστές συνεχίζεται, αλλά η επίδρασή τους στη μουσική βιομηχανία και την κοινωνία παραμένει σημαντική.